Uyku biraz uyku...Bütün isteğim buydu!

Saatler 22:11'i gösteriyor ve benim gözümden uyku akıyor! Duru doğduğundan beri deliksiz uykuların hayalini kurar oldum. En son ne zaman 8 saat kesintisiz uyudum hatırlamıyorum bile. Bana diyen olmamıştı ben şimdiden çevremdeki tüm anne olmaya aday ya da yeni anne olmuş kişilere söylüyorum yalnız değilsiniz! Derecesi farklı olsada herkez uykusuzluk problemi yaşıyor :))


Bizim uyku(suzluk) hikayemiz 3 Ağustosta doğumla birlikte başladı.


İlk ay:
Sütüm çok az geliyordu ve Duru'nun çenesi henüz kuvvetlenmediği için çok uzun saatler emiyor, zor doyuyor ve çok çok az uyuyordu. Bir süre sonra sadece memede uyumaya başladı. Yeni doğan bebeklerde ilk 6-8 hafta arası bebeğin isteklerini uygulama dönemi. Biz de kızımız ne istiyorsa onu yaptık bu dönemde. Kucakta anne/baba sıcaklığı ile uyumayı tercih etti hep, bizde izin verdik. Gazını çıkarıp, uykuya daldığından emin olduktan sonra (kimi zaman bu 45 dakika sürdü!) yatağına bıraktık.


Bu dönem anne için çok yorucu geçiyor. Ben Duru'nun 1-1,5 saat emdiğini biliyorum. Resmen salondaki gri L koltukta koşe yastığı kıvamına gelmiştim. 1 saat emiyor sonra yarım saat gazını cıkarıyordum tam uyudu derken 1 saat sonra acıkıyordu. Kendi kendime bu hep böyle mi gidecek diye korkmaya başlamıştım. Tek yapabildiğim şey yemek yemek ve banyo yapmaktı emzirme dışında.


Çevremdeki herkes bana bebeğin uyuduğunda sende uyumalısın yoksa dinlenemezsin diye nasihatlar verip duruyorlardı. Haklılardı haklı olmalarına ancak zaten kendime ait geçirebileceğim tek boş vakitler onun uyuduğu zamanlardı ve ben biraz gazete okumak, biraz internette takılmak yani eskı hayatıma ait alıskanlıklarımı sürdürmek çabasındaydım. Taaa ki artık uykusuzluktan takatim kalmayana kadar bu böyle sürdü gitti!  İnadım 15.günden sonra kırıldı ve ben de kuzu uyuduğunda dinlenmeye başladım. Betim benzim atmıştı artık inat etmenin bir manası yoktu.


İkinci/Üçüncü ay:
Artık kızımın çenesi kuvvetlenmiş ve benimde sütlerim artmıştı!!! Karnı doyuyor gündüzleri bile 2 saate yakın uyuyordu minik kızımız. Dünya daha güzel bir hal almıştı bir anda:) Herşey yoluna girdi galiba derken kapıda bizi bekleyen gaz probleminden habersizdik! 1.ayın bitimiyle birlikte gaz problemi baş göstermeye başladı. Atakları başladığında kimi zaman 45 dakika hiç es vermeden ağlıyordu. Evde herkes  kendi kucagına alarak derdine çare olmak istiyordu miniğin ama maalesef onu şakinleştirmeye çalışmaktan ve yanında olmaktan başka hiçbir şey gelmiyordu elimizden. Doktorumuzda Duru'nun kolik olduğunu onayladıktan sonra bu dönemin geçmesini sabırla beklemek kaldı bizlere. Kolik bebeklere dair yazıları ayrıca uzuuun uzuun yazacağım.


2. ve 3. ayda gece uykuya geçişlerimiz zorlaşmış ve gaz agrılarıyla uyumamaya/uyusa bile uyanmaya başlamıştı kızımız. Tüm yeni anneler ve anne adayları bilin ki bu durum geçecek... Kendinize sürekli bunu hatırlatın! Ve çevrenizdeki her yeni annenin bu süreçten geçtiğini bilin:) Bizim hayatımızı kurtaran banyo rutini oldu bu dönemde. Saat 19:00'da kriz geldiği için 18:30'da bebeğimizi yıkıyor gaz masajı yapıyor ve sonrasında emzirip uykuya geçisini kolaylaştırıyorduk. Bu rutin sayesinde 19:00'da karnı doyduktan sonra uyuyacağını biliyordu Duru.


Dördüncü ve Beşinci aylar:
Eveeettt anne baba oluşumuzun en tadını cıkardığımız aylar ilan ediyorum bunları. Gaz problemimiz 3.ayın bitmesiyle minimuma indi. Tanrıya şükür! Uyku düzenimizde nispeten iyi. Saat 19:00'da banyo emzirme rutini sonrası uykuya dalıyor saat 23:30 gibi biz yatmadan bir daha emiyor sonrası allah kerim:) Bazen 02:30'da bazen 04:00 te uyanıyor bir daha meme ve sonra sabah 06:00'da uyanıyoruz. Hem de nasıl uyanmak şarkılar söleyerek mıkır mıkır mıkırdayarak yatakta. Bir enerji bir keyif sanırsınız 10:00 saat. Biz kızımızdaki bu enerjiye gözümüzden uyku akarak eşlik etmeye çalışıyoruz.


Kısacası uykusuz ama mutluyuz... aydınlık günler göründü artık... minik kızımız bizimle iletişime geçiyor yanaklarını yanaklarımıza gömüyor mis gibi kokusunu içimize çekiyor enerji içeceği yerine her gün ondan bir doz alıyoruz.


Çocuk sahibi olmak muhteşem bir duyguymuş! Anne olana kadar benim için olmazsa olmaz öğlenlere kadar süren uyku saatlerimden eser kalmazsa kalmasın. Hem biz ne bitmeyen gaz sancıları, kopacak gibi acayan meme uçları ile emzirme seansları, uyanmasın diye kıpırdamadan durulan saatler geçirdik bu da bişey mi! Bir gülümseme ile geçecek nasılsa hepsi tümm yorgunluğumun...


Mesela şimdi ben bunları yazarken aooaooaoa diye sesler çıkarıp dikkat çekmeye çalışıyor benim cin mısırım... bana bak anne diyor...ben kaçıyorum müsadenizle:)