Kuzumuzun gaz problemleri dert etmeyecek kadar azaldıktan sonra kısa süre içinde başka bir sorun ortaya çıktı. Tutumlu kızım kakalarını içeride mevduat yapıp neredeyse haftada bir ancak bozduruyor. O da ne bozdurmak. Seans başladığı anda (kokudan başladığını anlamamak mümkün değil) arka arkaya 3-4 bez dolup boşalıyor.
Tabi durumu doktora sorduk. Hatta kendi doktorumuz haricinde gastronomi uzmanı başka profesöre de gösterdik. Doktor meselesini bir yazıda ayrıca anlatmak istiyorum ama bu son gittiğimiz profesör ile ilgili fazla kaba bir yazı yazmamak için sinirimin geçmesini bekliyorum. Fitille ilgili her doktor başka şey söyledi. Bu kadar basit ve sık rastlanabilecek meseleye 3 farklı doktor nasıl 3 farklı şey söyleyebiliyor anlamakta zorlanıyorum öncelikle. Nihayetinde bizim en çok içimize sinen kendi doktorumuz 4-5 günü geçtikten sonra kızımızın huzursuzluğuna göre fitil koymamızı söylemesi oldu ve artık bunu uyguluyoruz.
Durumumuz öyle bir hal aldı ki artık İzmir’den büyükanneler günlük telefonla kaka bilgisi alıyorlar. Kendi kendine kaka yaptığı zaman iki şehirde ayrı ayrı kutlamalar yapılıyor, müjdeli haber telefonla uzak-yakın bütün akrabalara duyuruluyor ve sevinç gösterileri bir çığ olup büyüyor.
Geçenlerde şantiyede odada proje müdürü, pro. md. yardımcısı, yapım müdürü gibi ünvanı müdür içeren ne kadar insan varsa toplanmış nakit akışı, bütçe, kule vinç teklifleri, betonarme ihale paketi ile ilgili aralıksız konuşulurken Selcan aradı. Kendi aralarında konuşmalarını fırsat bilip açtım telefonumu. Selcan’ın sesi çok keyifli ve gür:
“Müjdemi isterim.”
“-kafa sesi: ne olur geçen hafta aldığımız sayısal loto kuponuna ikramiye vurduğunu, yarın işe gitmeyeceğimi, hatta şu anda ceketimi alıp çıkabileceğimi söyle bana- gerçekte söylenen: Hayırdır canım?”
“Kızım KAKA YAPTI. Hem de fitilsiz.”
Telefonu kapatınca proje müdürü önemli bir şey olup olmadığını sordu.O an kafamdan bir türlü bir yalan bulamadım.
“Iıııı, kızım kabızdı da, kakasını yapmış onu haber veriyorlar.”
Odada bir kahkaha krizi… İş programındaki gecikmeler, bütçede atlanmış kalemler… her şey bir anda unutuldu. Proje müdürü kendi torununun maceralarını anlatmaya başladı. Bense içimde patlayan havai fişekler ve şampanyalar eşliğinde kızımın “fitilsiz kakası”nı kutladım.
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder