9 Yaşında Pandemi ile Tanışma

Bir sene içerinde hayatın akışı ne kadar değişti, değil mi? Önce 3. Sınıfın son 3 ayı okullarınız tatil oldu. Sonra sokağa çıkma yasakları geldi. Eba TV üzerinden pek de tatmin edici olmayan kısa süre bir eğitimden sonra okulun online eğitime başladı. Yaz tatiliniz uzadı. Okullar yüz yüze eğitime geçemeyince 4. Sınıfa da bilgisayar üzerinden başladın. Hayatına Teams ve Morpa Kampüs girdi.

 

3 kural tüm yaşantımızı sardı: el temizliği, maske ve sosyal mesafe… Sanırım seni en çok zorlayan sosyal mesafe oldu. Sen hislerini dokunarak ileten bir çocuksun. Sevgini sarılarak, el ele tutuşarak, öperek gösterirsin; bu çok güzel bir şey. Bu hayatımızdan bir anda çıktı. Anneanneni, babaanneni, dedelerini bile öpemez oldun. Uzun bir süre evlerine bile giremedik.

 

Eylül’ün son haftasında okullar hibrit eğitim sistemine (yüz yüze ve online eğitim bir arada) geçti. Okulunu, arkadaşlarını çok özlemiştin ve evde bunalmıştın; bu yüzden bu geçiş sana çok iyi geldi. Okula daha iyi adapte oldun. Matematik konusunda Kadir Dede’nin desteğini almaya başladık. İlk sınavlarının sonuçları harika geldi. Seninle çok gurur duyuyoruz. “Nasıl başlarsa öyle gider” diye bir söz vardır. Başarıların hep sürsün canım kızım.

 

Biz başarına sevinirken ne yazık ki başka bir olumsuzluk yaşadık. İzmir büyük bir deprem ile sarsıldı. Yine okullar tatil oldu, daha doğrusu yüz yüze eğitime ara verildi. Çok insanın evleri yıkıldı. Birçok üzücü haber aldık. Eskiden bu tür üzücü haberler gelirken, sen küçük olduğun için olabildiğince sana duyurmamaya çalışıyorduk. Artık sen de her şeyden bizimle birlikte haberdar oluyorsun, hatta bazen bizden bile önce. Dünyada olup biteni takip etmek, öğrenmeye çalışmak çok önemli. Bunu yaparken insan bazen fark etmeden kendine fazla yüklenir. Eğer senin de içinde nedenini bilmediğin bir sıkıntı olursa bizim hep yanında olduğumuzu bil. İstersen gel burada anlat sıkıntını. Bazen konuşamadıklarını yazmak daha kolaydır. Bu blogda senin yazını görmeyi heyecanla bekliyorum.