Keep walking!

Bebeklerin mizaçları daha doğumdan sonra kendini göstermeye başlıyor bence. Karakterinin sinyallerini ilk günden veriyor. Hep hareketli bir çocuktu Duru. Sessiz ve sakin uzun süre durduğunu veya 45 dakikadan fazla gün içinde uyuduğunu bilmem hiç. Geçen gün 2 aylık bebeği olan bir arkadaşımla yemeğe çıktık minik kuzusu 2 saat boyunca mık etmeden uyudu pusette yanımızda. Ben kız için panik olmuştum nasıl olucak, rahat edecek mi diye, yersizmiş anladım:)

Ben seviyorum Duru’nun durmak bilmeyen halini ve enerjisini! “Durmayan Duru” ismi dost meclisinde.  Hal böyle olunca ne zaman yürümeye başlayacağı merak konusuydu bizim için. Yaşını karşılar mı acaba derken doğum gününün hemen ertesinde 20 Ağustos’ta bayram sebebiyle çıktığımız Bodrum tatilinde elleri bıraktık bırakış o bırakış! Her başarılı yürüme performansı sonrası kendini alkışlıyordu bol bol. Düşüp kalkmalarımız, mini mini kazalarımız olsa da nispeten kolay atlattık bu süreci. Şu anda kumanda kendisinde.  Dilediği yere bize ihtiyaç duymadan istediği anda gidiyor ki yok Duru’dan mutlusu artık!

Geçtiğimiz 1 sene bana önyargılarımdan arınmayı öğretti. Emeklemesi geç oldu yürümesi de gecikir diye düşünürken hızlı bir atakla şaşırttı bizi kuzum. Yürümeyen, konuşmayan, emzik bırakmayan çocuk yok zamanı gelince hepsi oluyor kimi daha önce kimi daha sonra. O yüzden kafaya takmamak, önyargılı olmamak lazım. Bu konuda eğitti beni kuzum.

Sen, 20 Ağustos’ta yürümeye başladın.

Biz, hayatımız boyunca hep senin yanında yürüyeceğiz.