14 Aralıktı günlerden ve ben haftalardır ertelediğim doktor kontrolüm için kapıdan içeri giriyordum kapıdan çıktığımda hissedeceklerimden bihaber... Ultrason ekranına bakıyordum ancak bende uzay boşluğuna bakıyorum hissiyatı uyandırıyordu:) Doktorumuz görüyor musun dedi işte o zaman gördüm ilk seni! Ve sonra hayatımda beni en çok etkileyen sesi yani senin kalp atışını duymam için sesi dışarı verdi... Japon çizgi filmlerindeki gibi ağlamaya başladım kalbim ağzımdan cıkacaktı! Büyük haberi vermek vardı sırada.Barış'ı aradım. Telefon çaldı çaldı ve açıldı. Benimki dışında 2.bir kalp atısı dinledim ben dedim seni müjdelerken. Bir erkeğin anlaması en zor cümleyi kurdum ama ağzımdan çıkıverdi... koşarak yanıma geldi:)
Büyüdük mü dersin? İyi anne baba olur mu bizden? Onunla beraber büyüsek!! Kangurusuna takıp tüm dünyayı dolaşsak! İşte elimizdeki küçücük ultrason fotosuna bakarken bunlar ve nicesi geçti aklımızdan...hayaller kurduk uzun uzun... ve bu fotoğraf buzdolabı üzerindeki yerini alırken ismini “buçuk” koyduk!:)) Artık 2,5 kişilik ailemiz...
Söz uçar yazı kalır! Bu anlar ve daha niceleri kalsın ki 2 çocuğun 1 bebeği büyütme ve onunla büyüme anları çoğalsın... hatırlandıkça gülümsetsin bizi kocaman!
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder