Üstümüzden Rota Virüsü Geçti

Haftalar sonra 'artık kurtulduk ortakulak iltihabından, kuzucuk başlasın okuluna' derken cumartesi sabaha karşı 5 gibi Selcan uyandırdı beni. Duru bir saat kadar önce uyanıp yanımıza gelmek istemiş, aramızda uyuyordu, daha doğrusu ben öyle sanıyordum. "Barış Duru nefes alamıyor, boğazına bir şey takıldı" cümlesinin şokuyla uyandım, daha ışığı bile açmadan parmağımı boğazına kadar soktum takılan şeyi çıkarmak için. Olmayınca bacaklarından tutup ters çevirdim hemen. Midesindeki her şeyi yatağa boşalttı o anda. Onun öğürtüsünü boğulma sanıp çocuğa eziyet ederek başladık yani sabaha. Sabah 07.30'da hastaneye gidene kadar her 15 dakikada bir kusmaya devam etti Duru.

İlk olarak Gayrettepe Florence Nightingale'in aciline gittik. Bu hastanede neden 'acil' bölümü var hiç anlamıyorum. 3-4 defa başıma geldiği için rahatlıkla anlatacağım: Sizi öncelikle bir acil doktoru karşılıyor ve şikayetleri soruyor. Eğer bildiğiniz kan kaybından gidici falan değilseniz size acil durumda olmadığınıza dair bir belge imzalatılıyor. Bu şekilde 'acilden giriş yapan hastaya ücretsiz bakma" işinden yırtıyorlar. Daha sonra bu doktor ilgili bölümün hekimini çağırıyor ve siz yaklaşık yarım saat boyunca acil servisin yatağında hiç müdahale edilmeden bekliyorsunuz. Bu blogu bu amaçla kullandığım için kötü hissediyorum ama  keşke bu hastanenin yöneticileri bir gün Amerikan Hastanesinin acilinden giriş yapsalar ve gelen insanlara nasıl davranılması gerektiğini görüp kendi personellerini bir eğitimden geçirseler. Kızımızın doğduğu hastaneden soğuttular bizi.

Amerikan'da serum takıldı ve kusma derdinden kurtulduk neyse. Tam reçetemizi alıp çıkıyorduk ki bu sefer ishal başladı. Dışkı örneğinin sonucu evdeyken maille geldi. Aşı olduğu halde Rota vardı Duru'da... Evde bir gün kadar direnmeye çalıştık ama bol sıvı alması gerekirken, boğazından hiçbir şey geçmiyordu. İshal tahammül edilemez duruma geldi ve sıvı kaybıyla da birleşip kusmadan da ishalden de beter pişik derdi başladı. Hava kararmaya yakında ateş... Yeniden Amerikan'ın acilinde aldık soluğu. 2 gecelik serum serüvenimiz başladı. Önce babaanne, hemen arkasından anneanne desteğe geldi. Rota virüsünün bir ilacı yok. Kusuyorsa mide ilacı veriyorlar, ishalse reflor ve ateş için ateş düşürücüler. Onun haricinde sadece sıvı veriliyor ve vücudun virüsü kendi kendine atması bekleniyor.

İki gün sonunda Duru baya toplanmış, ama halsiz eve döndü. Tam büyük anneler ne zaman dönsek planları yaparken bende ishal ve ateş başladı. Bu sefer ben annemle acilin yolunu tutum. Bende de rota vardı ve 3 günlük raporla eve döndüm. Annem 2 gün bekledikten sonra uçak biletini aldı, uçağa bineceği sabah onda da bulantı ve ishal başladı. İzmir'e döndüğü gibi bir hafta da o yatağa serildi. Anneanne de ondan 2 gün sonra acilde serum yiyenler listesine girdi.

Bu kadar kötü haberin sonunu güzel getireyim bari. Çok yıpratıcı geçen günlerin bize en büyük faydası pişikler yüzünden altına bez bağlatmak istemeyen Duru'nun 2 ileri bir geri giden tuvalet eğitimi büyük aşama kaydetti. Üç yaşına bezsiz ve sapasağlam gireceğiz inşallah!