Kurallar koyuyorsunuz ( ya da koymayı planlıyorsunuz), kuralları bozuyorsunuz, yeniden eski düzene dönmeye çalışıyorsunuz...
Emziği kısıtlıyoruz... Sonra ya bir hastalık döneminde, ya da evdeki bir düzen değişikliği gibi sıkıntılı günlerde huzursuz olduğu için 'her şey üst üste gelmesin, emzik istiyorsa verelim' diyoruz ve bir de bakmışız işin ucu kaçmış sürekli "am-ma, am-ma" diye gezen biri dolanıyor evde.
2 yaşına kadar TV yasak diyorduk. Önce 5 ay öne çektik sınırı. Sonra günde max. yarım saat olan sınır aşıldıkça aşılmaya başlandı. Yine yarım saat civarında tutuyoruz ama büyük isyanlarla da boğuşmak zorunda kalıyoruz haliyle. Benden tavsiye; TV konusunda 2 yaş sınırına uymayı planlıyorsanız düğmeyi açmadan çocuğun 2 yaş sendromunu takip edin. Eğer isyan baş göstermişse TV'yi biraz daha bekletin. 2 yaş sendromunun hırçınlığıyla TV saatlerini sınırlamak gerçekten güç bir durum. 2.5-3 yaşına kadar yolu var. Tabi bu tamamen kişisel fikrim...
Kurallar sadece çocuk için değil ki... Biz kendimize koyduğumuz kurala da uyamadık. Daha hamilelik döneminde "az ve öz oyuncak" bizim için çok kritik bir mevzuydu. Evi oyuncak çöplüğü yapmamaya niyetliydik. Ama olmadı. Kendi çocukluğumuza yenildik. Duru'nun başkalarında görüp de beğendiği, ya da bizim hoşumuza giden ne varsa bekletmeden aldık getirdik eve. Bir günde ilgisinin geçtiği oyuncaklardan bile ders alamadık bir türlü.
Tatilden yeni döndük, kendimi dinlenmiş hissediyorum. Yoğun, tatilsiz, yorgun günleri geride bıraktığımıza göre yeniden kızıma konsantre olma zamanı geldi. Park, TV koltuğundan daha çekici hep çocuklar için, yol üzerindeki ağaçlardan topladığımız meyveler emziği unutturmada birebir. Evdeki fazla oyuncakların değerini bizden fazla bilecek bir çok adres var. Yeniden düzeni sağlama vakti... (bir sonraki bozuluşa kadar)
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder