Still haven't found what I'm looking for…

U2’nun bu şarkısından nefret eden var mı? Biz evde 3 kişi lanet ediyoruz. U2 İstanbul konserinde karga seslerimizle böğürerek söylediğimiz şarkı artık U2’nun bile değil bizim gözümüzde. Artık o bizim eve ait.

Geçen sene Beatles For Babies serisinin şarkılarını youtube’ta aratırken U2 serisiyle karşılaşmıştık. Zaten büyük bir prodüksiyon işi sayılmaz. Tüm şarkılar aynı tonlarda, bir yerden sonra şarkıları birbirinden ayıramıyorsunuz. Duru’yu uyutma ritüelinin son ayağında rahatlatıcı bir etkisi olsun diye play tuşuna basmıştık. Bir yandan da üst kat komşumuzun ergenlik çağındaki kızıyla altlı üstlü odaları olmasının sonuçlarını bastırmaya çalışıyorduk hafif bir fon müziğiyle.

Aslında ilk günler repeat’e ayarlamamıştık ama kuzunun bu şarkıyla uyku direnişinin kırıldığını fark etmemiz uzun sürmedi. O gün bu gündür (yaklaşık 15 aydır) Duru’nun rüyalarının fon müziği oldu “still haven’t found what I’m looking for”. Monitörü sayesinde de bizim akşamlarımızın tabi ki. Yemeklerimizin, TV programlarının, filmlerin, kitapların, sohbetlerin…  

Ben sanmıyorum Duru’nun U2’dan nefret edeceğini. En azından uyku müziği buna neden olmayacaktır, çünkü tek klavyeyle hazırlanmış bu versiyonun orijinalle bağdaştırılması çok güç. Ama ne yalan söyleyeyim bu iyimser düşüncelerim bu şarkı için pek geçerli değil. Bizi bırakın misafirliğe gelip 2 saat oturan arkadaşlarımız bile soğudu, ne yapalım bundan sonra diğer U2 şarkıları ile yetineceğiz. U2’nun da çok umurunda olacağımızı pek sanmıyorum.