Neyse ki
bunu yapmak zorunda kalmayacağımız kadar küçüksün güzel kuzum. Babanın anneannesi
Ayşe Ortunç Şeker Bayramının son günü, 10 Ağustos 2013 Cumartesi sabaha karşı 03.20’de aramızdan ayrıldı. Bana
şu anda düşen onun güzel hatırasını seninle paylaşıp adının nesiller boyunca
hatırlanmasına katkıda bulunmak.
Hatırlamayacaksın
biliyorum ama sen tanıştın onunla. İzmir, Hatay’da küçük bir apartman
dairesinde yaşardı ve İstanbul’dan İzmir’e gidebildiğimiz zamanlarda annenle birlikte
onu ziyarete giderdik. Yalnızca onun evinde hem sen hem de ben ‘kuzum’ diye
anılırdık.
Ben 12
yaşımdayken kaybettiğimiz dedem Mehmet Ortunç’un yanına uğurlandı anneannem.
Her anne
babanın en korktuğu anlardan biridir ölümün ne demek olduğunu çocuğuna
anlatmak. Forest Gump filminde Forest annesinin hasta yatağının başına gider ve
sorar ona:
- - Neden
ölüyorsun anne?
- - Çünkü
sıram geldi birtanem. Ama sakın korkma. Ölüm de yaşamın bir parçasıdır.
...
Sanırım bir bayram günü. Bahar Halan kırmızı rugan ayakkabılarını giymiş, Derya Teyzen dedemin kucağında, benim üzerimde paçası lastikli sarı pantolon. Burası yukarıdaki resimde fotoğraf çekildiğin evin arka balkonu.
İnsanlar
hayattayken bedenleri, sesleri, duygularıyla var olurlar. Öldükten sonra eğer
hayatlarında insanlar üzerinde bir iz bıraktılarsa adlarıyla sürdürürler
varlıklarını. Bugün kişiliklerimizde dostluk, aileye bağlılık, kin tutmama, hayata
karşı merak gibi erdemler var ise bunda anneannemin rolü büyüktür. Bu yüzden
onun adını sen de hep hatırla.
